Intro de pagas dies amus a connòschere su resurtadu de su referendum e amus a cumintzare a ischire ite chirru at a leare sa polìtica.

Prus in generale, amus a ischire si su sistema istitutzionale nostru at a èssere prus pagu bonu de cantu non siat oe a si fàghere impermeàbile a grupos astrintos de podere.

Oe, a pàrrere de pessones medas, bi resessit fintzas tropu, a su puntu chi faghet andare prus a bellu s’isvilupu de su logu nostru. Difatis, in custas ùrtimas oras, su tema de sa lestresa de sa crèschida s’est leende prus logu de sa chi fintzas a oe est istada sa protagonista: sa timòria.

In fines, sos duos frontes chi si sunt gherrende si basant pròpiu in su matessi ingrediente pro mustrare a sos eletores un’iscenàriu de disacatu si binchet su resurtadu ch non si cheret.

In custas oras sos chi sunt gherrende pro su EJA (chi tenet meda dinare e cobertura mediàtica) mi parent prus bonos a mustrare pro su “pustis” un’idea de logu fundada subra de sa lestresa de sa crèschida e su bonistare.

In custu si leat parte manna su fatu chi sa “bena” de su progetu issoro est sa chirca de una cunfirma plebiscitària de sa ghia de su primu ministru; cando chi su fronte diferentziadu de su NONO, chi fintzas deo nde fatzo parte, sigomente tenet comente ogetu sotziale sa defensa de benes immateriales comente sos contrapesos istitutzioanales, no est a tretu de lu propònnere.

Intre sas duas optziones, sigomente deo tèngio su privilègiu de pòdere detzìdere sena cunditzionamentos e òrdines de scuderia, apo seberadu su NONO pro sas resones chi sighint. Penso chi unu sistema articuladu subra de autonomias regionales siat prus a tretu de èssere sussidiàriu e solidale, ca si fundat in astratu subra de unu protagonismu eguale in sa gestione de chie at e produit de prus e de chie at e produit prus pagu. Fine de sos motivos!

Su 5 de nadale, si mi potzo atrivire a parafrasare a Obama, in Itàlia e – fatu non segundàriu – in Sardigna su sole at a essire su matessi. In Sardigna at a èssere cugugiadu comente est como, ca Pìgliaru b’at a èssere galu e pro tropu tempus.

Dae cussa die s’atividade prevalente dae sa campagna referendària at a devènnere su fràigu de una proposta polìtica pro su guvernu de sa Sardigna. Sa punna de fraigare una proposta de guvernu si basat in unos cantos elementos fundamentales.

Cumpàngios de viàgiu, modellu de vida familiare e sotziale, modellu de isvilupu econòmicu e defensa de sa cultura nostra. Comente cada cosa chi fatzo, no at a tènnere modalidades acàdemicas o seminariales, ma at a sighire un mètodu pràticu e pragmàticu.

Sa lògica mi nche giughet a agatare sa sìntesi prus pro afinidade chi non pro chirca de sa vitòria. S’efetu printzipale cunsistit in sa proposta a s’àrea sardista e identitària de proare a assentare s’impinnu issoro in su campu contràriu a su chi guvernat como sa regione, tropu impinnadu a agiuare unu disinnu tzentralista.

At resone su segretariu de su PsdAz cando narat chi una Regione autònoma devet tènnere una ghia autonomista; at tortu cando imàginat chi a si cunfrontare podant èssere 4 propostas. S’alternativa a sa manca est galu unu cumpostu de blocos sotziales chi tenent unu cumplessu de valores prus orizontale cunforma a cussu autonomìsticu, pro natura sua prus verticale.

Sa proposta autonomìstica, prus a prestu, servit pro nche li tirare a sa manca s’eletoradu populare chi su PD at ischidu cunchistare cun su tempus cun una classe dirigente de traditzione democristiana sòlida a beru.

Sigomente su tzentru dereta no at tentu sa matessi capatzidade, non possedit prus sas craes de letura chi bi cherent pro dialogare cun cussu mundu; lu podet fàghere petzi cun sa natura sussidiària e solidale chi b’est in sa proposta autonomista.

Custas propostas suas, duncas, tenent bisòngiu s’una de s’àtera, non pro càrculu eletorale ma pro cuncretizare sos obietivos chi nde formant s’ogetu sotziale.

Custu est su campu in ue s’at a isvilupare, a pàrrere meu, sa partida polìtica dae inoghe a pagas chidas, cun diferèntzias mannas cunforma a su resurtadu de su referendum. Ca una revisione netzessària de s’Istatutu diat cumportare, si binchet su EJA, sa pràtica de su campu lassinosu de s’intesa chi, a èssere sintzeros, diamus chèrrere istransire.

In càmbiu, sa vitòria de su NONO diat pòdere irrichire custu iscenàriu cun una istajone costitutente noa totu Sarda!

Nota: un’amigu meu m’at contadu chi sa mama li naraiat “non nares mai no apo a bufare de custa abba”.