Non so iscriende pro chircare de cumbìnchere cussoschiant giai detzisu de botare EJA. Diatèssere a pèrdere tempus pro una filera longa de cajones chi diat èssere tropu longu a ispigrare inoghe.

Dia chèrrere cumbidarea andare a botare NO sos dudosos e mestamente cussos chi, pro sas cajones prus diferentes, pensant chi s’astensione siat sa carta giusta de giogare contra a sa riforma Renzi- Boschi.

In su fronte astensionista cumproo – cun dispraghere mannu – sa presèntzia de Sardigna Natzione Indipendèntzia.

Depo nàrrere chi de sa positzione supra su referendum cunsìdero isballiada s’impostatzione, sena capia sas motivatziones e non curreta sa congruida.

S’impostatzione, segundu sa cale a botare EJA o NO diat chèrrere nàrrere a atzetare a sa muda sa dominatzione italiana, la cunsidero corfida dae maladia infantile de s’indipendentismu: inoghe non si giùigat s’apartenèntzia o nono de sa Sardigna a s’Itàlia ma s’àndala tzentralista de s’Istadu de su cale a dolu mannu semus parte.

Unu cuntzetu estremista chi pretendet de s’astènnere dae una detzisione mancari una de sas duas opzione siat semper e cando de carchi profetu.
Unu cuntzetu de printzìpiu chi paret cussu cantada dae De Andrè, cun su cartzeradu chi renuntziaiat a s’ora de àera pro non respirare sa matessi àera de una guàrdia de càrtzere.

S’autonomia nostra, bella, fea, galu a cumprire, mai impreada, menguante, totu su chi cherides, porrit semper e cando unu màrgine de autoguvernu. Subra cosas marginales, partziales, e puru de importu.

Pro esempru subra de sa cumpetèntzia de s’insegnamentu de sa limba sarda, chi che indipendentistas non cunsideramus pro nudda marginales ma est craru chi semus dispostos a pèrdere in nùmene de una puresa ideale… chi nos at a obligare a allegare e iscrìere in italianu ebbia.

Pro esempru subra su Pianu Paesagìsticu, ma est craru chi pro ispazerare sa fide nostra chi non si podet faddire semus dispostos a lassare chi siat a incuru de Roma. Mancari paris a sos “palatzinaros” de sa Magliana e de sa Camorra.

Ma peri de iscola, abba meigamentosa, portos e milli àteros aspetos de s’autonomia nostra lassada sena impure dae setant’annos de amministratzione italianista. Deo pesso chi siat semper mègius a àere un’autonomia chi cras podes detzìdere de isfrutare cun profetu chi a non nd’àere nudda.

Ca sa cuntierra non pertica cantu est galana o fea s’autonomia nostra ispetziale, ma su fatu chi cun sa riforma Renzinch’at a èssere abolida.

Semper che semper si sustenet s’astensionismucunarresonamentos sena cabunecoa.

Cumpostu, coordinadore natzionale de SNI, narat chi sa clàusola de suprematzia no at a àere balore pro sa Sardigna, ca a s’art. 39 comma 3 si narat a manera crara chi sas Regiones a istatutu ispetziale ant a abarrare che pare “finas a s’adeguamentu de sos istatutos rispetivos in base a acordos cun sas regiones medèsimas”.

Duncas, sigomente custa clàusola at a intrare petzi a pustis de sos istatutos cunacordos cun s’Istadu, tando podimus istare sulenos. Nos aant a collionare a pustis non deretu.

Una clàusola de supremazia chi Cumpostu sutalìneat comente giai in vigèntzia in sa chistione iscòrias nucleares (e custu est beru e ghetatpore), ma si nche ismèntigat de nàrrere chi oe custa clàusola s’agatat in de in antis carchi cosa posta de rugradis, pro nàrrere sas cumpetèntzias regionales de Valutatzione de Impatu Ambientale chi prus de una borta ant cuntrastadu e blocadu medas progetos piratescos chi fiant in punna de isbarcare in s’ìsula nostra.

Si diat bìnchere su EJA a su referendum si diat colare a manera direta dae Roma e su caminu diat èssere totu in logu paris pro totus e pro totu. Brusiadores, discàrrigas, parcos eòlicos, termodinàmicu…

Penso chi siat fora de resone chi un’indipendentista, chi gherrat pro dare sos deretos a su pòpulu suo, imbetzes de si pònnere su problema de amparare totu sos deretos achiridos e de nde achirire noos, atzetet de los pèrdere totus pro una chistione de printzìpiu, faghende unu praghere a chie custos deretos nche los cheret abolire.

Ca in custu referendum, ue non b’at perunu cuorum, Renziat a sa banda sua totu sos EJA e totu sos chi no ant a andare a botare, ca chie non l’iscòntriat a manera crara botende NO lassat colare sa riforma.

Arribamus duncasa su paradossu chi a fàghere unu praghere a sos peus inimigos de sa Sardigna, a sustènnere una forma galu peus e prus tzentralista de dominatzione italiana, sunt pròpiu cussos indipendentistas chi no andende a botare ant a crèere de mustrare su patriotismu prus calorosu.

Pro custos indipendentistas sos Sardos diant dèpere lassare chi sos Italianos andent a botare pro detzìdere de sa sorte de s’autonomia de sos Sardos. Arratza de atu de rebellia! In Roma sunt giai timende a s’idea.

Sas congruidas de sa proposta, in prus, sunt peus puru. Ca est una malìtzia betza e ispinniada cussa de pretèndere de s’atribuire sa pertzentuale de sos chi no andant a botare che cun sensu ladinu.
Astènnidos chi de borta in borta, segundu s’intèrprete, si loden bèndere totu pìnnigos pro libertàrios cumbintos, indipendentistas calorosos o rivolutzionàrios in atinu.

Mi permito de abrandare sos borbores e fàghere notare chi petzi una parte infinitesimale de custos at custos piessignos e no andat a botare pro una crara e determinada cussèntziapolìtica. Su restu est petzi indiferèntzia trista, banale, isporadora cun su cumbinchimentu arraighinadu chi no at a mudare nudda e mai nudda at a podere mudare.

Su bonu non sunt astensionistas de printzìpiu ma petziunu muntone de persones iscoradas e fatalistas chi a manera sistematica lassat chi àtere detzidat pro issas.

Non cunsìdero pro nudda curretu duncas a fàghere colare sos renuntziatàrios passivos pro sustenidores de s’indipendèntzia, siat pro non lis dare tropu importàntzia, siat pro no ingabbare sos Sardos cun cosas chi non sunt, siat pro non befare sos indipendentistas, chi galu ant gente meda de cumbìnchere e sunt petzi cumintzende. Àteru che 50 pro chentu.

Agabbende, mi dispraghet finas chi Cumpostu, chi siat craru istimo e rispeto, dae tempus meda e galu oe, chirchet de fàghere colare sos chi sunt in favore de su NO (in prus de cussos de su EJA) comente sustenidores de sa dominatzione italiana e comente, mentovo a manera pretzisa, “dipendentistas”.

Deo e sos cumpàngios meos de Libe.r.u, chi dedicamus sa bida nostra a sa gherra de indipendèntzia e in custu referendum amus a botare NO, non semus pro nudda “dipendentistas”, Bustianu Cumpostu podet èssere seguru.
E abarro ispantadu chi issu, chi est cumbintu chi sos chi sustenent su NO siant “dipendentistas”, fatzat parte de una “mesa” cun grupos chi sustenent su NO.

In s’ìnteri chi issu s’assentat sas ideas subra sos progetos indipendentistas suos cun gente chi issu matessi definit “dipendentista”, deo cùmbido totu sos tzitadinos Sardos a andare a botare NO pro difèndere cunfortza sas cumpetèntzias e sos mandos conchistados dae su pòpulu sardu, pensende a achirire giassos detzisionales noos e contra a sa riforma tzentralista italiana.

Su 4 de nadale bota NO!