Non so unu amante de sas dietrologias, ma de sos fatos.

Duncas no apo aficu a sos contos de forredda, ma a sos efetos pràticos de sas cosas chi acadessent.

Eris apo iscritu una sestada temporale de cantu est acadessidu in custas duos annos e mesu in contu de s’aereoportu de S’Alighera, chirchende de èssere rigorosu e didascàlicu.

Sa crisi, sa privatizatzione chi non si podiat istransire, sa dispatzada de Rynair, sa ruta de su tràficu passegeros e de s’economia de su Nord Ovest, s’oferta de F2I pro nde leare sa propriedade.

Oe chèrgio torrare a puntare sa lughe subra calicuna cosa chi est galu a iscuru, galu cuada, chi est costada a fines de su mese de trìulas (semper e cando 4 meses a como), cando sa Ue at tancadu su protzedimentu de infratzione pro sos agiudos a sas cumpangias de bolu a baratu.

Cussu pronuntziamentu est galu segretu, parìvile a sos fascìculos de su secuestru de Moro o de s’istragu de Bologna. S’UE e sa Regione non lu essint a notu e non s’est galu agatadu unu bàtile de parlamentare europeu, deputadu, senadore o cussigeri regionale capatzu de nche lu bogare a pìgiu.

Isetende chi custu mistèriu gloriosu si iscòbiet, e cun issu sas resones de custu segretu, abarrant vàlidos sos cunsideros chi nos semus sentidos de fàghere tando e nos sentimus de fàghere como.

Su sistema S’Alighera Rynair fiat legìtimu a manera ampra. Duncas non si cumprendet subra de ite s’assessore Deiana e sos sustenidores suos apant fundadu su cuntentu (eja, ant festadu e festant ca s’Europa nos proibit de investire su dinari nostru pro amparare s’economia turìstica) a propòsitu de sa “cautela giusta” chi ant praticadu in custos duos annos. Su datu est un’àteru: custa cautela ingiustificada subra S’Alighera at fatu dannu a sa Tzitade, a sa Sardigna Nord, a sos imprendidores e a su vetore. Cosa de dimissiones deretas, àteru che cuntentu.

Cale est s’efetu de su pronuntziamentu UE pro sas càscias pùblicas? Pro su chi si podet cumprèndere, finas a inoghe, serente a su zero. Sos contributos averguados che illètzitos s’ant a dèvere torrare a sas cumpangias. Duncas nde ruet un’àteru contone de sa dutrina Deiana. “Non faghimus prus nudda finas a sa sentèntzia UE ca arriscamus de decretare, cun una tzensura a issos, su fallimentu de sos aeroportos sardos”. Totus tres los ant assòlvidos.

A mie mi paret chi, dae cale si siat ghetu si miret, b’apat pagu de èssere cuntentos.

Mi diat èssere agradadu imbetzes a bìdere sa polìtica sarda – totu – unida contra a s’Europa: “Su dinari est su nostru e lu gastamus cun atentu, ma comente nos paret, cunforma a s’interessu pùblicu de sa terra nostra”.

Imbetzes cummentamus àteros passàgios, cun sa polìtica de sos trasportos e de su turismu de sos bolos baratos demandada a àteros capitalistas arribados dae palas de su mare.