Torramus a mòere dae su parègiu de bilantzu.

Nemos diat a àere pòtzidu otènnere ispidales, iscolas, caminos, trasportos si esseremus istados custrintos a su parègiu de bilantzu dae s’intrada in vigèntzia de sa Costitutzione.

S’Istadu chi at atzetadu custa rechesta at a àere finas logradu su reconnoschimentu de s’Europa, ma at lassadu pèrdere sos bisòngios colletivos e no at cumprèndidu chi chie s’est incurbadu una s’at a dèvere incurbare àteras bortas puru.

E faeddamus de su dèpidu pùblicu, chi ismànniat no in tamen sas manovras chi si traduent in tassas o in ismenguaduras a s’assistèntzia sotziale.

Finas a su 1981 su Ministeru de su Tesoru e sa Banca de s’Itàlia fiant a cunsonu subra sos tassos de interesse in contu de sos tìtulos de Istadu: issos deviant abarrare prus bassos de s’inflatzione pro trantzire chi su dèpidu si esseret unfradu de sesi.

In su 1981 su Tesoru proponet s’indipendèntzia a sa Banca de s’Itàlia e pro more de custu dae su 9 de triulas de su 1981 sos interesses chi s’Istadu deviat pagare fiant a manera forte influentzados dae sos comporadores.

S’Istadu gasi at atzetadu de pagare interesses prus artos de s’inflatzione. Duncas a unfrare su dèpidu pùblicu no est istada sa vida nostra prus arta de sas possibilidades.

Posca bi sunt sos derivados, chi su Tesoru istìpulat cun sas bancas mannas (Morgan Stanley pro nàrrere) pro si amparare dae s’arriscu de sos tassos de interesse. Si sos tassos abarrant bassos est comente si s’Istadu perderet un’iscummissa.

Resultadu: su valore de mercadu de sos derivados est negativu pro s’Itàlia de 36,7 miliardos. E su dèpidu pùblicu ismànniat. Custu argumentu est isvilupadu bene dae Istèvene Feltri in su Fatto Quotidiano de su 21 de austu coladu.

Mi creo chi, cale si siat modìfica de sa Costitutzione, gasi comente est proposta dae custu Guvernu, at a èssere unu regressu e unu dasnnu pro nois tzitadinos.

Deo voto NO.