So istadu semper contra a manera forte a sa presèntzia demasiada in su territòriu nostru de tzerachias militares.

Una presèntzia chi istrobbat meda, e in tempos de terras sicas e pagu produtivas, chi nos aiant impostu faghende.nos crèere chi “sa presèntzia de sos militares si depiat bìdere che a un’oportunidade”.

In capas pro unas cantas partes de territòriu l’est finas istadu, mescamente pro su chi pertenet a cussas zonas chi sunt isoladas meda pro su chi atenet a sos trasportos e a sas comunicatziones.

In sos ùrtimos annos mi paret chi calicuna cuscièntzia si nche siat ischidada e sunt torrados a essire a campu sentimentos de dispatzada de s’istràngiu invasore e opressore.

S’unda emotiva, chi protzedit dae movimentos naschidos de sesi in su tempus, l’ant leada a caddu unos cantos movimentos polìticos e calicunu personàgiu sìngulu in chirca de autore, o mègius de visibilidade, finas a nde fraigare manifestos de creze indipendentista meros e sìncheros.

Est oramai una cosa segura chi in su 2016 una pertzentuale gasi manna de territòriu guastadu dae esertzitatziones militares cun fogu est fora dae su tempus e chi siat lòmpidu su tempus de torrare partes de paradisos naturales meros e sìncheros a los pòdere gosare sa gente, pro su traballu o pro su disvagu.

Ma est sa frunidura post tzerachia sa chistione. Non podimus ismentigare chi nois sardos, in s’istòria nostra, non semus semper istados capatzos de acumprire unu traballu deghile de programmatzione, e in cara a sos disacatos annuntziados chi nd’at protzedidu, amus semper chircadu de ghetare sa neghe a fatores esternos.

La Maddalena, nos insinnat meda. Pustis chi semus resessidos in s’intentu de dispatzare sos americanos odiados in nùmene de un’isvilupu turìsticu negadu, nos nde semus serados chi totu sos bisos de glòria si nche sunt frantos contra sa muralla de sa realidade.

Una realidade fata de investidores chi no ant investidu e de sultanos chi no ant mustradu aficu a sa cosa. E tando nos semus torra imbarados, comente messicanos a s’ora de su meigama, a isetare sa manna dae su chelu.

A fadu bonu, si fiat postu in mesu unu G8 mancadu e tando custa oportunidade mancada est andada a cugutzare sa tramalèntzia de chie non resesset a bìdere a unu parmu dae sa punta de su nare, ghetende in costas a s’istadu malu sa neghe de totu sos males nostros.

Como est su tempus de isfrancare àreas ampras chi sunt in tretos galanos de costera. Sende chi est giustu, depent torrare a umprire sa sienda de sa Terra nostra.

Ma chie invòcat sa dispatzada de sos opressores at unu pianu cuncretu chi atenet a su benidore de cussas àreas? Ite creze de isvilupu turìsticu e econòmicu disinnant pro chie diat bòlere bìdere sos fìgios suos crèschere in cussas terras?

O puru cherimus, galu una bia, abbaidare sena mòvere chìgiu a sa serrada trista de sas butegas o de sas atividades commertziales chi in sos annos sunt resessidas non s’ischit comente a campare?

Liberare sos territòrios non depet àere su significu ùnicu de los isfrutare, mescamente pro s’edilìtzia. Liberare sos territòrios depet significare una rinàschida mera e sìnchera de s’economia nostra.

Acò ca sa Regione si diat dèvere impignare pro prima pro torrare a cuntratare sas tzerachias, ma petzi in casu de sa presentatzione de progetos cuncretos acumpridos dae Entes Locales chi atenent a sa rinàschida de sos territòrios.

Non bastat a si prenare sa buca de paràulas a muntone, petzi ca a dies de oe sos comitados Anti Bases sunt unu tianu mannu de votos, est pretzisu a printzipiare imbetzes atziones cuncretas de isvilupu.

Luego nos amus a pònnere a proadòrgiu. S’Omodeo l’ant in fines liberadu dae sa presèntzia infadosa de unu polìgonu de tiru. Sos sìndigos de sas comunas de cudda cussòrgia ant cumbatadu e bìnchidu una batalla longa in nùmene de un’isvilupu turìsticu disigiadu pro sos oros de su lagu.

Sende custu, diat èssere mègius chi sos comitados e sas partes polìticas chi ant aficu a sa chistione, cando at a isfegare sa coghera de sa festa, si nche fatzant boghe cara a sa colletividade de sas atziones chi ant a èssere acumpridas dae sas comunidades chi finas a oe lis aiant mutzadu sas alas, e si in cuncretu ant a èssere acumpridas atziones cuncretas de amparu ambientale.

Contra a sas bases, ma finas a su tzimentu iscumpudidu, a sos muntones de arga e sas serrandas de butega abassadas.