In s’idea mia su discursu a pitzu de sas “Cortes” podet èssere cunsideradu cun ogradas diversas.

Unu programma nàschidu cun sa punna de valorizare sas biddas de Barbàgia e chi, a seguru, ant tentu e tenent resèssida manna. Fintzas econòmica.

In sos annos su turismu de sas Cortes est crèschidu. Sos nùmeros e sas presèntzias chi ismànniant unu annu in fatu a s’àteru, fintzas de turistas terramannesos.

Sas Cortes parent rapresentare (nessi unos cantos casos) una casta de mercadu biddaju, ma e si no est custu ebbia?

Podimus intrare a proa intro a vàrias manifestatziones, in ue a ispissu totu sa bidda traballat a sèriu pro acollire sos bisitadores.

Che a semper b’at chie resesset prus de àtere a bendere sos produtos suos.

Ma, in s’ìnteri, giai su fatu chi si faeddet de sas Cortes est positivu meda.

Gràtzias a custas manifestatziones difatis si podent connòschere logos meda chi, si nono, abarraiant disconnotos.

Custu dipendet dae sos organizadores.
Esempru est cussu de Sorgono chi, gràtzias a campànnias publitzitàrias e bisitas ghiadas, at agiuadu sos bisitadores a connòschere sos giassos archeològicos issoro.

Gasi etotu Meana cun su Nuraghe Nolza, Tiana cun sa Gualchiera, Gadoni cun is minas de Funtana Raminosa e àteros meda esempros chi no isto a pònnere totus.

Sa pregunta diat èssere, ma su turista ite chircat o ite disìgiat pro issu dae sas Cortes?

Fintzas in custu su discursu no est simple, ca b’at cussos chi andant pro papare, cussos chi bolent connòschere sa bidda, cussos chi andat ca est de moda, o cussos chi andant pro visitare fintzas is giassos archeològicos.

Da poi s’agatant cuddos chi andant a sas Cortes e torrant in ue si sunt bene agatados. Ca no totus sunt “Pane fatu in domo cun Nutella”.

In s’idea mia sa tassa est mesu prena, ca prefèrgio a èssere positivu e co est semper a criticare chi giai crìticos e imbidiosos nde semus prenos.

Giassos meda pro gustare, agriturismos, ristorantes, donant a sos bisitadores sa possibilidade de assagiare màndigos locales, chi permitint de connoschere sabores de vàrios logos.

Bido gente chi recuit cun bèrtulas prenas. Custu, mancari pro una die ebbia, est unu agiudu pro s’economia locale e in fines sa punna est finas cussa.

Ma, a pensare de lu fàghere non petzi cussa die e bostu?

Difatis persones meda, connoschende cussos giassos, gustende bene a beru, dormende in istruturas còmodas, torrant in sas biddas fintzas in diversos perìodos de s’annu.

Ca “Cortes” est finas valorizatzione e promotzione de su patrimòniu turìsticu, istòricu, architetònicu, gastronòmicu, religiosu, culturale de sas biddas.

Beru, totu pode galu megiorare, ma so seguru chi at a sutzèdere ca, l’ant cumpresu, sas Cortes movent dinare.

B’at fintzas àteru in prus de castiare, a esempru sas gitas organizadas.

Meda meda postales biàgiant cada domìniga movende dae totu s’ìsula, fintzas custa est economia. Fintzas custu est Atòngiu in Barbàgia.

Àtera chistione de importu pro sas Cortes sunt is retzas sotziales.

Su cumpartzimentu fatu a lestru e deretu de immàgines chi in pagu tempus girant su mundu. Eja, in totu su mundu.

Ca si milli e milli sunt is bisitadores de sa domìniga in Barbàgia, belle che totus tenent cuntatos retzas sotziales e non totus sunt sardos e pòmpiant sas fotos nostras.

A mie etotu est capitadu chi amigos preguntent informatziones pro ischire in ue dormire, manigare, mancari in perìodu diversu de atòngiu o istiu.

E custu isceti ca ant bidu sas fotos publicadas.
In fines nois etotu, imperadores de is retzas sotziales semus sos primos promotores turìsticos de s’ìsula nostra.

Immoe emmo, a nois tocat a tzucare a sas Cortes cun una mirada prus positiva e prus pagu crìtica, pro istimare su chi sos abitantes oferint, e cumprendere sas cosas bellas fintzas cando mancant.

E duncas torrare in tzertos logos pro los istimare in su fitianu, a tesu dae su tropèliu, castiende cun ogradas diversas.

A bisu meu Atòngiu in Barbàgia est una resèssida manna, est unu turismu chi traballat a tesu de plajas e paràcuas mannos e custu fiat su disìgiu nostru dae semper.