Rezìmus e publicamos.

__________________________
Nois de su comitau pro su Nono no semus certu contr’a a sas cosas noas pro prinzipiu.
Semus contro a custa riforma puite est fata male e no est ‘istada bene aparitzada dae su guvernu.
Su ‘e narrere chi Nono est po prima cosa puite cun sa leze noa su presidente de su Cosizu tiat tennere tropu importanza in sas decisiones, chena su bilanciamentu de sas Cameras.
Sa Costituzione nd’essidi duncas pius debile.
S’Italicum, aggiuntu a sa debilesa de su Senau nou, li dat – a se democratzia – su colpu finale.
Si podet dare totu cussu importu a su capu de su grupu chi leat unu votu ibia pius de sos ateros?
Atera chistione est cussa de su Titolu V. Sa Sardigna no perdet s’ispecialidade sua ma sa “clausola de supremazia” agiunghet debilesa a su chi sa Regione potet faghere: s’Italia di podet manizare totu sas leges chi cheret.

Tocat de narrere chi nono e tribagliamos po un’Assemblea Costituente chi aparitzet una riforma federale e mesu presidenziale, chi passet po parlamentare chi sient votaos dae sa zente.