Pro ite s’azienda Itàlia est andende gasi male? E pro ite s’aparatu pùblicu, mancari siat prenu a isticu de entes e funtzionàrios, produit gasi pagu?

E comente mai sas impresas non ressessint a si nch’essire dae s’illudriadòrgiu?

B’at presse de rispòndere a custas tres dimandas, mescamente in Sardigna.

Una terra in ue s’economia reale devet giai fàghere sos contos cun su disamparu de s’insularidade e cun sa mancàntzia de unu pianu energèticu comente si tocat, non podet sighire a aguantare unu sistema burocràticu chi afogat in su bratzolu sas impresas noas e istrobbat cussas chi, cun pelea, devent gherrare cun una crisi econòmicu-finantziària chi benit dae largu.
Belle gasi, nemos (e bi devides dare cara cando ais a lèghere santinos e programas eletorales de sos peones chi si càndidant pro unu de sos 60 iscannos de su Cussìgiu regionale) ghetat sos ogros a su male oscuru de unu sistema de inferru fatu de normas, còdighes, protzeduras, patos de salvaguàrdia.

Unu matzolu chi benit male a l’isbojare, chi atèterat sos investimentos pùblicos e mortìficat sos isfortzos de imprendidores e artesanos. Esempros cuncretos cherides? Leade su “Piano Sulcis”, chi, in s’idea de su Guvernu e de sa Regione, deviat èssere unu laboratòriu de polìtica sèria.

Est a nàrrere, unu tentativu de dare alternativas cuncretas a unu territòriu cundennadu a sa morte econòmica e sotziale dae sa fine de s’esperièntzia industriale.
Su de bìdere, in totu sos particulares, sa calidade de su traballu de sa màchina burocràtica est una cosa cosa chi nos at iscunortadu.

Unu sistema in ue s’at fatu logu sa mala pranta de sos chi si gherrant a pare, sa mancàntzia de coordinamentu intre unu muntone de ufìtzios pùblicos cramados a fàghere sa matessi cosa e a dare sa matessi autorizatzione, e chi a s’ispissu non comùnicant a pare.

Su resurtadu est chi su prus de sos progetos si faghent betzos e inatuales non tantu ca sa polìtica no est istada bona a los programare cun eficàtzia, cantu ca no est resessida a si dotare de unu bratzu operativu funtzionale.

At a èssere fintzas curpa, mancari, de sa presèntzia de unu muntone de entes inùtiles e de assuntziones fatas cun protzeduras chi faghent bènnere dudas, ma sa polìtica (chi de entes inùtiles e assuntziones pilotadas est sa prima responsàbile) diat pòdere e dèvere pònnere unu remèdiu.
Carchi esempru a dannu de sos privados cherides? Proade a intrare in su girone dantescu de sas autorizatziones edilìtzias, chi cada guvernu si bantat a fainu chi las at agiuadas.

Proade a fàghere bàlere sas resones bostras in dae in antis de una cummissione tributària o a pretèndere su rispetu de cudda norma, belle semper inaplicada, chi narat chi un’ufìtziu pùblicu cale si siat diat dèvere rispòndere a una dimanda bostra intro de 30 dies.

O proade a lèghere unu providimentu fiscale. S’Istatutu de su cuntribuente previdet chi s’ogetu de su disponimentu bi diat dèvere èssere giai in su tìtulu, ma custu non càpitat mai.
Sa ditadura de sa burocratzia e de sa màchina pùblica chi non funtzionat, a l’at a tocare sa riforma reghente aprovada dae su Cussìgiu regionale? Espertos amministrativistas comente Andrea Pubusa l’ant truncada in su nàschere, annotende chi agigu ponet in règula – o a su passu – sa regione nostra a cunfrontu de providimentos chi in àteros logos sunt sa règula dae nessi 20 annos.

Calicunu  at a nàrrere chi est giai carchi cosa e nois tenimus pagos tìtulos pro nos opònnere a custa visione.
Totu a su prus podimus proare a ripìtere chi servit de prus. Meda prus ànimu e meda prus visione.