Narant chi a Cossiga calicunu de sos sardos collegas suos, no lu cheriant.

Forzis no tottus ischint chi – in su 1985 -, cando su Parlamentu depiat seberare su presidente nou, a pustis de Sandro Pertini, sos sardos hant tentu una pittica gherra.

A narrere chi deviat binchere Cossiga fit istadu su capu de sa Dc Ciriaco De Mita. De sos sardos bi funt Mario Segni, Felicetto Contu, Matteo Piredda, Pietro Soddu, Beppe Pisanu e Nino Carrus. E narant chi siet istadu propriu cust’ultimu a domandare de poter faedare, nendesi contr’a sa idea, susteninde cun nettesa totu sos difetos de Cossiga. Nissiunu de sos ateros paret chi sa die – igue – epet faedau, contra o a favore.

Ma unu de cussos – paret siet istadu Beppe Pisanu – est andau da su chi deviat diventare su presidente nou a li narrare chi calicunu ‘nde haiat faeddadu male, arrivende a narrere chi no l’esseret dau su votu sou. Ma custu non c’hat bogau a Cossiga de essere seberau da 752 votantes subr’e 977. Po sa prima ‘orta in s’istoria de s’Italia, su presidente intrat a su primu seberu de su Parlamentu.

Su’e no ischire su c’hant fatu de aberu sos collegas sardos suos in s’iscuru de sa cabina hat postu unu pagu de ilfadu in Cossiga, chi non est torrau mai de su totus in amiganzia cun medas de cuddos.

Tra sos sardos – de ateras cunfrarias – chi hant votau bi funi – in sos medas – puru Giorgio Macciotta, Mario Birardi, Tore Cherchi, Maria Cocco, Ciccio Macis (Pci), Alberto Manchinu, Giovanni Nonne (Psi), Sandro Ghinami (PSDI, Battista Columbu (PsdAz) e Salvatore Mannuzzu (Sinistra indipendente).